4 februari 2020

Goedemorgen/middag vanaf de MS 2. We hebben nu een heerlijk plekje in de schaduw en met een volle dag op zee is dat wel heel lekker! 😎 

Wij zijn al weer een paar dagen aan boord en zo langzamerhand beginnen dingen al een beetje gewoon te worden. Maar we ontdekken ook steeds weer nieuwe dingen en we vergissen ook ons nog steeds in de verdiepingen. Wat dat betreft, je kunt hier prima verdwalen... 

Maar nu het verslag van de afgelopen 2 dagen. Zoals al in het vorige verslag aangegeven wilden wij afgelopen zondag naar een botanische tuin (Jardin de Balata) maar helaas kon dat niet op de fiets. Wij hadden als alternatief bedacht om dan maar met het openbaar vervoer te gaan. Na het ontbijt gingen we vol goede moed aan land voor ons eerste avontuur op deze reis. We begonnen aan onze wandeling door de uitgestorven straten van Fort-de-France (Martinique). Het eerste wat ons opviel was de armoede en de slechte staat van heel veel gebouwen. Aangezien er niet veel mensen op straat waren, was heel goed te zien hoe vervallen het allemaal is. Bij de presentatie over dit eiland (zaterdag) had de presentator/verteller ook al gezegd dat je geen St. Tropez moet verwachten, maar meer een stad als Marseille, en dat klopt ook wel. Maar tussen al de slechte gebouwen stonden ook een paar pareltjes, misschien vallen die nu juist wel extra op. Één van de bezienswaardigheden van deze stad is de kathedraal. Deze is niet zo heel groot, maar is gebouwd/ontworpen door meneer Eiffel, inderdaad dezelfde man die ook de Eiffeltoren in Parijs heeft gebouwd. En dat is heel mooi zichtbaar aan de metalen spanten die met klinknagels in elkaar gezet zijn, precies zoals bij de Eiffeltoren. Van binnen is het een mooie kerk, maar niet zoals wij dat min of meer gewend zijn met mooie gewelven, maar wij vonden het een mooie kerk om te bezoeken. Zeker op een zondag. Na dit kerkbezoek ging de wandeling verder naar een ander gebouw die door de heer Eiffel is gebouwd, namelijk de bibliotheek. Ook dat is een heel bijzonder en kleurrijk gebouw van buiten èn van binnen. We hadden het geluk dat we ook naar binnen konden, want ons was bij de presentatie verteld dat die op zondag gesloten zou zijn. 

Na deze twee pareltjes gingen we op zoek naar de bus die ons naar de Jardin zou brengen. Dat viel nog niet mee... na veel zoeken kwamen we bij een kerkhof uit waar ze allemaal bushaltes omheen hadden gezet. Ze zullen wel gedacht hebben, die bewoners klagen niet over eventueel overlast... Toen we eindelijk de juiste halte hadden gevonden met behulp van een heel vriendelijke dame, begon het wachten, en nog eens wachten... en wachten... wanneer komt de bus? Een Timetable was er niet, dus we hadden geen idee. Intussen groeide het aantal wachtenden. Vooral mensen zoals wij die vanaf het schip naar de Jardin wilden. Op een gegeven moment vroeg één van de toeristen in het Frans aan een locale wachtende of ze wist wanneer de bus zou komen, maar dat kon ze niet zeggen. Het is zondag en als je geluk hebt komt er een bus... Ze vroeg daarop aan die toerist wanneer hij terug moest zijn op het schip en dat was om 18:30 uur, net als wij. Ze vroeg zich toen hardop af of het wel verstandig was om met de bus naar de tuinen te gaan, hoewel het nog geen 12 uur was. Je kon er waarschijnlijk wel komen, was het maar de vraag of je op tijd terug zou kunnen komen... Oeps, dat was wel even een dingetje 😳. Want ben je een minuut te laat bij het schip dan moet je heel snel kunnen zwemmen en heel handig zijn om via een touwladder om weer aan boord te komen... Dit was voor een paar wachtenden toch een te groot risico en die gingen weer weg. Mij wij durfden de gok wel aan, ik heb tenslotte diploma A en B... Maar na ruim een uur wachten in de hitte, vonden wij het ook welletjes. Het was niet te zeggen hoe lang we noch moesten wachten en met een mogelijk vooruitzicht op een (te) late terugkomst bij het schip, besloten we om toch maar niet meer naar de Jardin te gaan... Dat was wel jammer want we hadden ons hier toch wel op verheugd, maar om de vakantie nu te verdoen met stress en wachten... Welkom in de Caribbean, hier gaat het toch een beetje anders dan bij ons. We besloten toen om maar terug te gaan naar het schip. Na een wandeling door een wat ongure buurt langs een riviertje (met mooie muurschilderingen) kwamen we weer terug aan boord. Het voordeel was nu wel dat het daar heel rustig was, dus we zijn naar 1 van de 2 zwembaden gegaan en hebben daar wat gezwommen en gelegen met een lekker ijsje... heel vervelend 😁. Na nog wat meer relaxen op de kamer zijn we gaan eten en daarna ergens bij een bar gaan zitten om te genieten van een cocktail. De eerste dag op een eiland was voorbij... Het was niet helemaal gegaan zoals we dat voor ogen hadden, maar ach dat hoort erbij. Net zoals het teleurstellende bericht die wij kregen dat de geboekte Tour op het eiland St. Lucia over een paar dagen niet door gaat... te weinig deelnemers... 

Na de zondag kwam de maandag en op die dag hadden we onze eerste geplande tour op deze reis. We besloten om het zekere voor het onzekere te nemen en onze telefoon/wekker te zetten op 06:45 uur. Toen de wekker ging stond ik al snel naast mijn bed. Toen ik even op het balkon ging kijken bleek het nog donker te zijn, vreemd, want gisteren was het rond deze tijd al wel licht. Maar ook verder niet bij stil gestaan en dus maar gaan douchen etc. Ook Janneke ging douchen. Toen we beide al in de kleren waren viel mijn oog op het klokje op de boordtelefoon. Daar stond 03:10 ???!!! De telefoon stond blijkbaar op een totaal verkeerde tijdzone.... grrrrrrrr. Dan maar weer kleren uit en terug in bed. Na een onrustig vervolg van de nacht stonden we rond 7 uur (juiste tijd...) weer naast ons bed en konden we aan het ontbijt.

Na het ontbijt kon het avontuur voor vandaag beginnen. Het was eerst even zoeken naar de plek waar we opgehaald zouden worden, maar uiteindelijk vonden we het met behulp van een paar taxi chauffeurs, een eerste vriendelijk kennismaking met Barbados... Na 10 minuten wachten (ook hier gelden Caraïbische tijden...) kwam het busje voorrijden met ‘the Rooster’ als chauffeur. Wij hadden al over deze man gelezen, maar het is afwachten of je deze ook echt als chauffeur krijgt. En wij hadden geluk want wij hadden ‘De Haan’... het is denk ik niet zo heel moeilijk om te raden hoe hij aan zijn naam komt, hij kon namelijk kraaien als een haan en heel goed ook!  De rit ging direct na het instappen van start. Hij bracht ons via kustwegen en een paar kleine strandjes naar een punt genaamd ‘Animal Flower Cave’. Dit is een plekje helemaal in het noorden van het eiland waar de Caraïbische Zee en de Atlantische Oceaan elkaar ontmoeten. Een prachtig gezicht, wat een watergeweld! Naast dit spektakel staat deze plek ook bekend om de grot (Cave) waar je in kunt en waar openingen zijn richting het water. Hoewel het best prijzig was (25 dollar pp) zijn we toch naar binnen gegaan samen met een gids en het was zeker de moeite waard. Een prachtige grot met zoals gezegd openingen richting zee als grote ramen met heel mooie uitzichten op het water spektakel. Deze grot wordt ‘Animal Flower Cave’ genoemd vanwege de planten/beestjes die er in de kleine plassen leven. Dit zijn een soort planten/beestjes die lijken op een paardenbloem onder water. Als je ze aanraakt gaat de bloem heel snel dicht, leuk om te zien. Er was daar in de grot ook een plek om te zwemmen, maar daar hadden we geen tijd voor want ‘the Rooster’ wilde verder. En dus stapten we weer snel in de bus voor het vervolg van onze trip over het eiland Barbados. Langs diverse dorpjes en uitzichtpunten kwamen we aan bij het Batsheba Strand, volgens de boekjes het hoogtepunt van het eiland voor wat betreft de stranden. En het was inderdaad ook heel mooi om te zien alleen.... we zagen bijna geen strand. Dit kwam door het aangespoelde zeewier waar ze hier al een aantal jaren veel last van hebben. Het strand ligt al jaren onder een laag zeewier en daardoor zie je dus weinig van dat idyllische terug waarover in de boekjes wordt gesproken. Het gekke is, hoewel het al jaren zo is, had ik er nog nergens iets over gelezen. 

De lunch die we daar kregen was wel lekker met rijst, pasta, zoete aardappel, een kippenpoot en volgens mij een stuk tonijn (want dit ‘varkenslapje’  had wel een erg vissige smaak...) maar zeker weten doen we het niet. Hoe dan ook, met een volle maag gingen we weer verder, op weg naar een plantage. Opnieuw vertelde ‘the Rooster’ over zijn eiland en haar inwoners en zong af en toe een lied of kraaide als een haan. Hij deed dit werk al 42 jaar en kende dit eiland en haar bewoners dan ook erg goed, en veel mensen kenden hem ook. Om de haverklap toeterde hij om iemand te begroeten. Bij een grote plantage-woning aangekomen, kregen we van hem een rondleiding door het huis en vertelde hij over de geschiedenis met haar slavenverleden etc. De huidige eigenaar was een Italiaan die het huis helemaal heeft opgeknapt en er een B&B in heeft, wel erg mooi gedaan allemaal. Waar deze plantage nog meer (lokaal) beroemd om is, is de rum... en een tour over een Caraïbisch eiland is niet compleet zonder rum. Dus dat werd proeven... overigens hadden we onderweg ook al een bekertje rumpunch gehad, want dat had de Haan al mee van huis genomen, net als door zijn vrouw gemaakte bananenbrood. Of de beste man zelf ook van zijn drankje snoepte, werd mij niet helemaal duidelijk. Na de proeverij ging het verder naar de een na laatste stop tijdens deze rondrit en dat was een oude kerk waarbij de ‘grafbewoners’ een prachtig uitzicht hadden over de zee... 

Na dit bezoek werden we weer afgezet in de haven en waren we moe maar voldaan weer terug op het schip. Na wat relaxen op ons balkon was het tijd voor het diner waarna we de avond afsloten met een Cocktail achter op te schip. Wij waren zo moe dat we al heel vroeg naar bed zijn gegaan, we hebben niet eens meegekregen dat het schip om 23:00 vertrokken is. Al met al een geslaagde dag hier in de Caraïben.

En vandaag is een zeedag dus lekker relaxen en tijd om eindelijk een stukje te schrijven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen en ons zo een beetje te volgen. Vanaf een plekje midden op zee zeggen wij: ‘Tot een volgende update!’

Groetjes,

H&J