St. Lucia

Hallo allemaal en welkom bij weer een update vanuit de Caraïben.

Vandaag liggen we in de hoofdstad Castries van het eiland St. Lucia. Het uitzicht vanaf ons balkon is fantastisch... Wij waren net als de meeste dagen op tijd wakker voor het aanleggen en dat was weer spectaculair. We voeren een baai binnen waar het schip van meer dan 300 meter lang om haar as moest draaien om aan te meren. Nu doen ze dat hier elke 2 weken tussen oktober en april, maar het lijkt mij in ieder geval en behoorlijk lastige manoeuvre. Aan voor- en achterkant was niet veel ruimte over, maar het kwam allemaal goed. Overigens als je het niet ziet gebeuren dan merk je er ook niets van, zo rustig gaat dat. Net als het varen trouwens. Daar merk je eigenlijk ook niets van. Elke avond voor vertrek geeft de kapitein een korte update van de reis en vertelt ons dan welke afstand we moeten afleggen, hoe het weer wordt en waar de wind vandaan komt en hoe hard die wind is. Aan de hand van dat soort gegevens kan hij bepalen met hoeveel vermogen hij van A naar B gaat varen. In dit geval was dat maar relatief weinig vermogen en een snelheid van ca. 15 km per uur... Op de fiets dus prima bij te houden, als je tenminste met een waterfiets gaat... Die heb ik hier overigens nog niet gezien. 

Voor de update van vandaag even wat over de hygiëne hier aan boord. Ook hier zijn ze heel bang voor het Corona virus. Bij aankomst, vorige week vrijdag moesten we al een verklaring onderteken die hier mee te maken had. Daarnaast moet je als je aan boord komt steeds je handen desinfecteren, net als bij het binnen gaan van elk restaurant. Op heel veel plekken hier aan boord staan automaten waar je je handen in kunt steken en dan krijg je een desinfecterend middeltje op je handen gespoten. Nu zijn wij dat op zich ook wel ‘gewend’ van onze andere cruisereizen, maar hier wordt daar toch streng op gecontroleerd. Wat je hier ook veel ziet zijn diverse plekken waar je de handen kunt wassen in openbare ruimten. 

Een ander ding waar ze ook heel streng in zijn dat is de toegang tot het schip. Voordat je een voet op het schip zet is je boordpas minimaal al 2 keer bekeken waarna de boordpas nog wordt gescand om te zien of de digitale foto die aan de kaart gekoppeld is overeen komt met de persoon die het afgeeft. Maar dat is nog niet alles... Je spullen moeten net als op het vliegveld elke keer door een scanner, waarna je zelf ook door een detectiepoort moet. En als de pieper dan af gaat.... mag je nog een keer 😉. De beveiliging aan boord neemt haar taak heel serieus, maar ze zijn wel aardig, we zijn tenslotte op vakantie....

Onze kamer wordt 2 keer per dag bij langs gelopen door een stewardess en een hulp, dus 2 personen. ‘s Morgens maken ze alles grondig schoon en maken ze de kamer klaar voor daggebruik, en ‘s avonds rond etenstijd, maken ze het bed op en lopen ze nogmaals alles na in de badkamer etc. Je moet daar overigens we rekening mee houden, want als je het klopje op de deur niet hoort staan ze in de kamer. Maar dan schikken ze en zijn ze ook weer snel weg...

Maar nu de eigenlijke update. Ik schrijf dit verhaal op ons balkon met een prachtig uitzicht als ik over het schermpje van de IPad kijk (‘t is maar even dat jullie het weten 😁). Vandaag stond een tochtje met een catamaran op het programma naar de Pitons. Dit zijn 2 vulkanische bergen aan de zuidkant van het eiland, die sterk lijken op groene piramides en uit de zee omhoog rijzen. Je hebt hier de kleine en de grote Piton. Dit schijnen de meest gefotografeerde objecten in het Caraïbische gebied te zijn en daarvan wilden wij dan natuurlijk ook graag zelf een plaatje schieten.

Om kwart voor 8 vanmorgen mochten we ons opstellen in 2 rijen om van boord te gaan onder leiding van iemand van het reisbegeleidings team. Dat is hier overigens aan boord een behoorlijke club mensen die je helpen met van alles en nogwat als het gaat om uitstapjes. Dat is denk ik de toegevoegde waarde van Tui, want dat is natuurlijk een grote speler in het toeroperator veld en dus kun je alles ook via hen boeken. Zoals wij dat de afgelopen dagen ook hebben gedaan. Maar dat opstellen in 2 rijen waar ze het elke keer weer over hebben, is voor zover wij het nu hebben meegemaakt nog nooit gelukt. Ze hameren er wel steeds op om dat vooral wel te doen, maar wij toeristen laten ons blijkbaar niet zo makkelijk dwingen tijdens deze vakantie. Wat leuk is doen we met alle plezier, maar alleen als we daar het nut van inzien... Hoe dan ook, het liep allemaal gesmeerd en na een korte wandeling vanaf het schip konden we overstappen op een catamaran. 

Vooraf hadden we zo onze bedenkingen over de grootte van de groep, 65 personen. Moest dat allemaal mee op 1 catamaran, of waren er 2? Nou, het was er maar 1 en die bleek groot genoeg te zijn, behalve bij regen, want dan kon niet iedereen gelijk onder het dak... Tja, regen.... ook vanmorgen hadden we tijden ons vaartochtje weer regen. Maar hier in het Caraïbische gebied noemen ze het geen regen, ze noemen het ‘liquid sunshine....’ 😍. Maar hoe je het ook noemt, je wordt er wel nat van. Gelukkig was dat vanmorgen niet zo er want we waren op zwemmen gekleed. Een onderdeel van de tocht was namelijk een stop van een half uur bij een strand waar je kon zwemmen en snorkelen. Janneke heeft heerlijk gezwommen en onder water een filmpje gemaakt vissen en van een slang... en dan vragen mensen zich nog steeds af waarom ik niet in de zee ga zwemmen... LOL. 

Na een stop van ca. een half uur ging de vaartocht verder naar het uiteindelijke doel, de Pitons. Helaas hadden wij een beetje pech met het weer, want toen wij er aankwamen was het bewolkt met regen en dat is toch anders aan een strak blauwe lucht zoals je dat op zo veel andere foto’s van de 2 Pitons ziet. Maar je kunt niet alles hebben 😉. Na een fotomoment vanaf de catamaran ging de tocht weer terug naar Castries. De heenreis was relaxed met lekker weer maar de terugtocht was net even anders. Door de redelijk harde wind was er behoorlijk wat beweging in het schip en dat vonden wij alleen maar leuk. We zijn voorop gaan zitten (wat bij een catamaran niet zo heel moeilijk is) en hebben genoten van de deining! Dat was heel erg leuk. Maar ja, soms komt na zoet het zuur want op een gegeven moment begon het ook even flink te plenzen en toen bleek het afdakje niet helemaal toereikend te zijn voor alle mensen aan boord. Maar zoals gezegd, dit was voor de meesten geen punt. Het is overigens maar de vraag of iedereen de regen wel mee heeft gekregen, want na de zwemstop werd de rumpunch rijkelijk geschonken en gedronken en er was een danseres aan boord die de (vooral) dames, inclusief Janneke, behoorlijk aan het dansen kreeg. Het was kortom, feest aan boord... En waar feest is, is Henk niet, dus ik genoot van het uitzicht en heb bijvoorbeeld vliegende vissen gezien... dat hebben de dansers onder ons allemaal gemist... 😉.

Rond 12 uur waren we weer terug op het cruiseschip en konden we weer genieten van het uitzicht. Ik zal het niet nog eens noemen, maar het is heeeel mooi. Na de lunch zijn we vanmiddag de stad in gelopen. Dat ligt hier toch wel een eindje vandaan, dus het was een lekkere warme wandeling waarbij we om de haverklap aangesproken werden door taxichauffeurs, de een nog goedkoper dan de ander. Maar wij krentenkakkers wijdden persé gaan lopen... 😂. De stad zelf viel ons wat tegen. Toch hebben we wel leuke dingen gezien zoals een kathedraal waarvan de wanden aan de binnenkant helemaal beschilderd zijn met allerlei motieven. Zoiets had ik nog nooit gezien. Heel kleurrijk, zoals eigenlijk alles hier. Kleuren zie je hier enorm veel en is heel mooi om te zien.

Na de kathedraal zijn we wat gaan wandelen en kwamen we in heel levendige straten terecht. Veel schoolkinderen in uniformen, mensen die iets aan het verkopen waren en natuurlijk al die kleine winkeltjes waar je van alles en nogwat kunt kopen. Dit zijn de winkels waar de locale bevolking haar boordschappen doet en dat is veel leuker om te zien dan al die winkeltjes waar ze spullen voor toeristen verkopen want die heb je hier ook heel erg veel... Overal op deze eilanden trouwens. Nu zijn wij wel op zoek naar een souveniertje van elk eiland, maar op elk eiland hebben ze bij de cruisehaven tientallen kraampjes met allemaal dezelfde spullen. Wij hebben inmiddels wel geleerd dat je hetzelfde spul bij de laatste winkel het goedkoopst krijgt LOL... Of je nu 10 dollar voor een koelkastmagneet betaalt of 3, dat maakt wel een verschil.

En nu zitten we op ons balkon en heeft Janneke zojuist koffie met wat lekkers uit het buffetrestaurant gehaald, zodat ik niet verhonger na zo’n inspannende bezigheid als dit verhaaltje typen. Dus ik sluit dan ook maar weer af en hoop morgen weer een verslag te maken. Morgen hebben we overigens een tour van 8,5 uur over het eiland Grenada dus dat is een lange dag met hopelijk veel leuke nieuwe indrukken.

Groetjes vanuit Castries op Sint Lucia,

H&J